ဓမၼစၾကာ (ပါဠိ၊ ျမန္မာ၊ Aဂၤလိပ္)

Posted by ကိုစိုးမင္း(က်ီးသဲ) on June 16, 2010 at 1:00am
ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနသုတၱ
နေမာတႆ ဘဂ၀ေတာ Aရဟေတာ သမၼာ သမၺဳဒၶႆ
(၁) Eကံ သမယံ ဘဂ၀ါ ဗာရာဏသိ ယံ၊ ၀ိဟရတိ Iသိပတေန မိဂဒါေယ
တၾတ ေခါ ဘဂ၀ါ ပUၥ၀ဂၢိေယ၊ ဘိကၡဴ Aာမေႏၲသိ
(၂) ေဒြေမ ဘိကၡေ၀ Aႏၲာ ပဗၺဇိေတန၊ နေသ ၀ိတဗၺာ၊ ကတေမ ေဒြ
ေယာ စာယံ ကာေမသု ကာမသုခလႅိကာ ႏုေယာေဂါ
ဟီေနာ ဂေမၼာ ေပါထုဇၨနိေကာ၊ Aနရိေယာ Aနတၳသံဟိေတာ
ေယာ စာယံ Aတၳကိလမထာ ႏုေယာေဂါ၊ ဒုေကၡာ Aနရိေယာ Aနတၳသံဟိေတာ
(၃) Eေတ ေခါ ဘိကၡေ၀ Uေဘာ Aေႏၲ Aႏုပဂမၼ၊ မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ တထာဂေတန Aဘိသမၺဳဒါ
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ Uပသမာယ၊ Aဘိညာယ၊ သေမၺာဓာယ၊
နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ၊ ကတမာ စ သာဘိကၡေ၀ မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ၊ တထာဂေတန Aဘိသမၺဳဒါ
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ Uပသမာယ၊ Aဘိညာယ၊ သေမၺာဓာယ
နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ၊ Aယေမ၀ Aရိေယာ A႒ဂၤ ိေကာ မေဂၢါ၊ ေသယ်ထိဒံ
သမၼာ ဒိ႒ိ၊ သမၼာ သကၤေပၸါ၊ သမၼာ ၀ါစာ၊ သမၼာ ကမၼေႏၲာ၊ သမၼာ Aာဇီေ၀ါ၊
သမၼာ ၀ါယါေမာ၊ သမၼာ သတိ၊ သမၼာ သမာဓိ၊
Aယံ ေခါသာ ဘိကၡေ၀ မဇၥ်ိမာ ပဋိပဒါ၊ တထာဂေတန Aဘိသမၺဳဒၶါ
စကၡဳ ကရဏီ၊ ဉာဏ ကရဏီ၊ Uပသမာယ၊ Aဘိညာယ၊ သေမၺာဓာယ၊ နိဗၺာနာယ သံ၀တၱတိ
(၄) Iဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡံ Aရိယသစၥံ
ဇာတိပိ ဒုကၡာ၊ ဇရာပိ ဒုကၡာ၊ ဗ်ာဓိပိ ဒုေကၡာ၊ မရဏံပိ ဒုကၡံ
Aပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊ ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ
ယံ ပိစၧံ န လဘတိ တံပိ ဒုကၡံ၊ သံခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ
(၅) Iဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ သမုဒယံ၊ Aရိယသစၥံ
ယာယံ တဏွာ ေပါေနာဗၻ၀ိကာ၊ နႏၵီရာဂသဟဂတာ တၾတတၾတာ ဘိနႏၵိနီ
ေသယ်ထိဒံ၊ ကာမတဏွာ၊ ဘ၀တဏွာ၊ ၀ိဘ၀တဏွာ
(၆) Iဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ နိေရာဓံ၊ Aရိယသစၥံ
ေယာ တႆာေယ၀ တဏွာယ၊ Aေသသ၀ိရာဂနိေရာေဓာ
စာေဂါ၊ ပဋိနိႆေဂၢါ၊ မုတၱိ၊ Aနာလေယာ
(၇) Iဒံ ေခါ ပန ဘိကၡေ၀ ဒုကၡ နိေရာဓ၊ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ Aရိယသစၥံ
Aယေမ၀ Aရိေယာ A႒ဂၤ ိေကာ မေဂၢါ
ေသယ်ထိဒံ၊ သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤေပၸါ၊ သမၼာ၀ါစာ၊ သမၼာကမၼေႏၲာ
သမၼာAာဇီေ၀ါ၊ သမၼာ၀ါယါေမာ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ
(၈) “Iဒံ ဒုကၡံ Aရိယသစၥ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀၊ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၉) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ Aရိယသစံၥ၊ ပရိေညယ်” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀၊ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၀) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡံ Aရိယသစံၥ၊ ပရိ ညာတ” ႏၲိ ေမ ဘိကၡေ၀၊ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ပညာ Uဒပါဒိ၊၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၁) “Iဒံ ဒုကၡသမုဒယံ Aရိယသစၥ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၂) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ Aရိယသစံၥ ပဟာတဗၺ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၃) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡသမုဒယံ Aရိယသစံၥ ပဟီန” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၄) “Iဒံ ဒုကၡ နိေရာဓံAရိယသစၥ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၅) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ Aရိယသစံၥ သစၧိကာတဗၺ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၆) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ Aရိယသစံၥ သစၧိကတ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၇) “Iဒံ ဒုကၡနိေရာဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ Aရိယသစၥ” ႏၲိ၊ ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၈) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡ နိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ Aရိယသစံၥ ဘာေ၀တဗၺ” ႏၲိ
ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၁၉) “တံ ေခါ ပနိဒံ ဒုကၡနိေရာဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ Aရိယသစံၥ ဘာ၀ိတ” ႏၲိ
ေမ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ Aနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု
စကၡံဳ Uဒပါဒိ၊ ဉာဏံ Uဒပါဒိ၊ ပညာ Uဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာ Uဒပါဒိ၊ Aာေလာေကာ Uဒပါဒိ
(၂၀) ယာ၀ကီ၀ၪၥ ေမ ဘိကၡေ၀ Iေမသု၊ စတူသု Aရိယ သေစၥသု E၀ံ တိပရိ၀႗ံ
ဒြါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏ ဒႆနံ၊ န သု၀ိသုဒၶံ Aေဟာသိ
ေန၀ တာ၀ါဟံ ဘိကၡေ၀ သေဒ၀ေက၊ ေလာေက သမာရေက သျဗဟၼေက
သႆမဏ ျဗာဟၼဏိယာ ပဇာယ၊ သေဒ၀မႏုႆာယ “Aႏုတၱရံ သမၼာ သေမၺာဓိ ံ
Aဘိသမၺဳေဒၶါ” တိ ပစၥညာသိ ံ
(၂၁) ယေတာ စ ေခါ ေမ ဘိကၡေ၀ Iေမသု စတူသု၊ Aရိယ သေစၥသု E၀ံ တိပရိ ၀႗ံ ဒြါဒသာကာရံ
ယထာဘူတံ ဉာဏဒႆနံ သု၀ိသုဒၶံ Aေဟာသိ၊ Aထာဟံ ဘိကၡေ၀ သေဒ၀ေက ေလာေက
သမာရေက သျဗဟၼေက သႆမဏ ျဗာဟၼဏိယာ၊ ပဇာယ သေဒ၀မႏုႆာယ “Aႏုတၱရံ
သမၼာ သေမၺာဓိ ံ Aဘိသမၺဳေဒၶါ” တိ ပစၥညာသိ ံ
(၂၂) ဉာဏၪၥ ပန ေမ ဒႆနံ Uဒပါဒိ၊ “Aကုပၸါ ေမ ၀ိမုတၱိ Aယမႏၲိမာ၊ ဇာတိ နတၳိ ဒါနိ ပု နဗ ၻေ၀ါ” တိ
(၂၃) Iဒမေ၀ါစ ဘဂ၀ါ၊ Aတၱမနာ ပၪၥ၀ဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ၊ ဘာသိတံ Aဘိနႏၵဳႏၲိ
(၂၄) Iမသၼိ ံ စ ပန ေ၀ယ်ာကရဏ သၼိ ံ၊ ဘညမာေန၊ Aာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ
၀ိရဇံ၊ ၀ီတမလံ၊ ဓမၼစကၡံဳ၊ Uဒပါဒိ၊ “ယံကိၪၥိ သမုဒယဓမၼံ သဗၺံ တံ နိေရာဓ ဓမၼ” ႏၲိ
(၂၅) ပ၀တၱိေတ စ ပန ဘဂ၀တာ ဓမၼစေကၠ၊ ဘုမၼာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာေ၀သံု
“Eတံ ဘဂ၀တာ ဗာရာဏသိယံ၊ Iသိပတေန မိဂဒါေယ Aႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပ၀တၱိတံ Aပၸဋိ ၀တၱိယံ၊ သမေဏန ၀ါ ျဗဟၼေဏန ၀ါ
ေဒေ၀န ၀ါ မာေရန ၀ါ ျဗဟၼဳနာ ၀ါ၊ ေကနစိ ၀ါ ေလာကသိၼ ံ” တိ
ဘုမၼာနံ ေဒ၀ါနံ သဒၵံ သုတြာ စာတုမဟာရာ
ဇိကာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာ ေ၀သံု “….. ….. …..”၊
စာတု မဟာ ရာဇိကာ ေဒ၀ါ ….. “….. ….. …..”
တာ၀တိ ံ သာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
ယာမာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. ….. “….. ….. …..”
တုသိတာ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
နိမၼာနရတိ ေဒ၀ါ ….. ….. ….. “….. ….. …..”
ပရ နိမၼိတ ၀သ၀တၱီေဒ၀ါ ….. ….. “….. ….. …..”
ျဗဟၼ ကာယိကာ ေဒ၀ါ သဒၵ မႏုႆာ ေ၀သံု
“Eတံ ဘဂ၀တာ ဗာရာဏသိယံ၊ Iသိပတေန မိဂဒါေယ Aႏုတၱရံ
ဓမၼစကၠံ ပ၀တၱိတံ Aပၸဋိ ၀တၱိယံ၊ သမေဏန ၀ါ ျဗဟၼေဏန ၀ါ
ေဒေ၀န ၀ါ မာေရန ၀ါ ျဗဟၼဳနာ ၀ါ၊ ေကနစိ ၀ါ ေလာကသိၼ ံ” တိ
Iတိဟ ေတန ခေဏန ေတန လေယန ေတန၊
မုဟုေတၱန ယာ၀ ျဗဟၼေလာကာ သေဒၵါ၊ Aဗ ၻဳဂၢစၧိ
(၂၆) Aယၪၥ ဒသသဟႆိ ေလာကဓာတု၊ သံကမၸိ၊ သမၸကမၸိ၊ သမၸေ၀ဓိ
(၂၇) Aပၸမာေဏာ စ Uဠာေရာ ၾသဘာေသာ
ေလာေက ပါတုရေဟာသိ Aတိကၠမၼ ေဒ၀ါနံ၊ ေဒ၀ါႏုဘာ၀ႏၲိ
(၂၈) Aထေခါ ဘဂ၀ါ Iမံ Uဒါနံ၊ Uဒါေနသိ
“Aညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ၊ Aညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ” တိ
Iတိ ဟိဒံ Aာယသၼေတာ ေကာ႑ညႆ၊ Aညာသိ ေကာ႑ေညာေတြ၀၊ နာမံ Aေဟာသိ
(၂၉) Aထေခါ Aာယသၼာ Aညာသိ ေကာ႑ေညာ
ဒိ႒ ဓေမၼာ၊ ပတၱ ဓေမၼာ၊ ၀ိဒိတ ဓေမၼာ၊ ပရိေယာဂါဠွ ဓေမၼာ
တိဏၰ၀ိစိကိေစၧာ၊ ၀ိဂတကထံကေထာ၊ ေ၀သာရဇၨပၸေတၱာ
Aပရပၸစၥေယာ သတၱဳသာသေန ဘဂ၀ႏၲံ၊ Eတဒေ၀ါစ
“လေဘယ်ာဟံ ဘေႏၲ ဘဂ၀ေတာ၊ သႏၲိေက ပဗၺဇၨံ လေဘယ်ံ Uပသမၸဒ” ႏၲိ
(၃၀) “Eဟိ ဘိကၡဴ” တိ ဘဂ၀ါ Aေ၀ါစ၊ သြာကၡာေတာ ဓေမၼာ စရ ျဗဟၼစရိယံ
သမၼာ ဒုကၡႆ Aႏၲကိရိယာယာတိ၊ သာ၀ တႆ Aာယသၼေတာ Uပသမၸဒါ၊ Aေဟာသီတိ
ဓမၼစကၠပၸ၀တၱနသုတၱံ နိ႒ိတံ
ဓမၼစၾကာသုတ္ (ျမန္မာ)
ျဗဟၼာ နတ္ လူ သံုးဘံုသူ တို႔၏ ပူေဇာ္ Aထူးကို ခံေတာ္မူထိုက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ
သီလဂုဏ္သမာဓိဂုဏ္ပညာဂုဏ္၀ိမုတၱိဂုဏ္ ၀ိမုတၱိဉာဏ ဒႆနဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေပထေသာ၊
သစၥာေဉယ် ဓမၼAပံုAလံုးစံုကို Aကုန္မက်န္ ျမတ္ေရႊဉာဏ္ျဖင့္ Aမွန္ထိုးထြင္း Aလင္းထင္ေပၚ
သိျမင္ေတာ္မူေပထေသာ၊ Iႆရိယဓမၼယသ သီရိကာမပယတၱ တည္းဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္
ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ၊ ျမတ္စြာဘုရားAား ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔၏ ရွိခိုးျခင္းသည္ ျဖစ္ေစပါသတည္း ဘုရား။
(၁) တပါးေသာAခါ၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ Aနီး၌
ေရွးခါေခတ္ေဟာင္း ရေသ့သူျမတ္Aေပါင္းတို႔၏ သက္ဆင္းရာ သားသမငA္ ေပါင္းတို႔ကို ေဘးမ့ေဲ ပး၍
ေမြးရာျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ
Aခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာ႑ည Aမွဴး ငါးUီး AစုAေ၀းရွိကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူ၏။
(၂) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ သာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ Aစြန္းသမုတ္
Aယုတ္ေခၚျငား ဤတရားတို႔ကို မမွီ၀ဲAပ္ကုန္။ (Aစြန္းAယုတ္ဟု သမုတ္Aပ္ကုန္ေသာ)
တရားႏွစ္ပါးတို႔သည္ Aဘယ္တရားတို႔နည္း။ (ခ်စ္သားရဟန္းတို႔) ယုတ္မာေသာ ႐ြာသူ႐ြာသား
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔၏ လက္ကိုင္ျဖစ္ေသာ ပုထုဇU္ သတၱ၀ါတို႔၏ Aေလ့AမူAရာ ျဖစ္ေသာ Aရိယာ
ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္မဆိုင္ေသာ Aက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္မွ် မစပ္ယွU္ေသာ ေလာကီAာ႐ံု ကာမဂုဏ္တို႔၌
ကာမခ်မ္းသာကို သာယာတံုျငား လိုက္စားAားထုတ္မႈ ဟု ဆိုAပ္ေသာ Aၾကင္Aစြန္းသမုတ္
Aယုတ္တရားမ်ိဳးသည္လည္း ရွိေလ၏။ ကိုယ္ခ်မ္းသာမဖက္ ဆင္းရဲမႈသက္သက္မွ်သာျဖစ္ေသာ
Aရိယာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္မဆိုင္ေသာ Aက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္ မစပ္ယွU္ေသာ ေရခ်ိဳးမီးလံႈ ဆူးပံု၌Aိပ္ျခင္း
Aစရွိသည့္ မိမိကိုယ္ပင္ပန္းေAာင္သာ လြန္စြာႀကိဳးပန္းေလ့ရွိေသာ Aၾကင္Aစြန္းသမုတ္
Aယုတ္တရားမ်ိဳးသည္လည္း ရွိေလ၏။
(၃) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ စင္စစ္ ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ ထို္ Aစြန္းသမုတ္ Aယုတ္တရားတို႔ကို မကပ္မေရာက္မူ၍
ငါဘုရားသည္ Aၾကင္Aလယ္လမ္းဟု ဆိုAပ္ေသာ Aက်င့္ျမတ္ကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္Aလင္းျဖင့္
ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူAပ္ေလၿပီ။ (ထို Aလယ္လမ္း ဟု ဆိုAပ္ေသာ Aက်င့္ျမတ္သည္)
သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ Aသိဉာဏ္
ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ ကိေလသာမီး Aၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍
Aထူးသိေစျခင္းငွါ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ သိေစျခင္းငွါ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍
ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရားသည္ Aၾကင္Aလယ္လမ္းဟု ဆိုAပ္ေသာ
Aက်င့္ျမတ္ကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္Aလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူAပ္ေလၿပီ။ (ထို Aလယ္လမ္း
ဟု ဆိုAပ္ေသာ Aက်င့္ျမတ္သည္) သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း
ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ Aသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ ကိေလသာမီး
Aၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍ Aထူးသိေစျခင္းငွါ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ
သိေစျခင္းငွါ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။ ထို Aလယ္လမ္း ဟု
ဆိုAပ္ေသာ Aက်င့္ျမတ္သည္ Aဘယ္နည္း။ Aရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၏ လက္ကိုင္ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ
Aဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားသည္ပင္လွ်င္တည္း။ ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားဟူသည္
Aဘယ္နည္း။
ေကာင္းစြာ ျမင္ျခင္း။ ေကာင္းစြာ ႀကံျခင္း။
ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း။ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း။
ေကာင္းစြာ Aသက္ေမြးျခင္း။ ေကာင္းစြာ Aားထုတ္ျခင္း။
ေကာင္းစြာ ေAာက္ေမ့ျခင္း။ ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း။
ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤAလယ္လမ္းဟု ဆိုAပ္ေသာ Aက်င့္ျမတ္ကို ငါဘုရားသည္ သဗၺညဳတ
ဉာဏ္ေတာ္Aလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူAပ္ေလၿပီ။ ဤAလယ္လမ္း ဟု ဆိုAပ္ေသာ
Aက်င့္ျမတ္သည္ သစၥာေလးပါးကို ျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာမ်က္စိကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။
Aသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္း ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ ကိေလသာမီး Aၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစျခင္းငွါ
ဉာဏ္ကြန္႔ျမဴး၍ Aထူးသိေစျခင္းငွါ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ သိေစျခင္းငွါ ဒုကၡခပ္သိမ္း
ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းေစျခင္းငွါ ျဖစ္၏။
(၄) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤ ဆင္းရဲျခင္း သေဘာ ဟု ဆိုAပ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ Aရိယသစၥာ
တရားသည္ ရွိ၏။ (Aဘန္ဘန္) ပဋိသေႏၶေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ (Aဘန္ဘန္)
Aိုရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ (Aဘန္ဘန္) နာရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ (Aဘန္ဘန္)
ေသရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ မခ်စ္မႏွစ္သက္Aပ္ကုန္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ Aတူတကြ ေပါင္းသင္း၍
ေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ ခ်စ္ႏွစ္သက္Aပ္ကုန္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းခြဲခြါ၍
ေနရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ Aၾကင္ ေတာင့္တျခင္း Aလို ရွိျခင္းကိုလည္းမရ၊ ထို လိုAင္ဆႏၵျဖင့္
ေတာင့္တတိုင္း မရမႈႀကီးသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။ Aက်U္းခ်ဳပ္Aားျဖင့္ Uပါဒါန္တရားတို႔၏ စြဲလမ္းရာ
ျဖစ္ကုန္ေသာ ခႏၶာ ငါးပါးတို႔သည္ ဆင္းရဲ Aစစ္တို႔ သာတည္း။
(၅) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤဆင္းရဲျခင္း၏ Aေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ Aရိယ
သစၥာ တရားသည္ ရွိ၏။ Aၾကင္ သာယာႏွစ္သက္မႈႀကီးဟု ဆိုAပ္ေသာ တဏွာဓာတ္သည္ ဘ၀
Aသစ္Aသစ္ကို တဘန္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာ သေဘာရွိ၏။ ႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္းျဖစ္၍ ေန၏၊
ထိုထို Aာ႐ံုတို႔၌ ျမဴးခုန္ေျပးလႊား က်က္စား သာယာ၍ေန၏။ ဤတဏွာသည္ Aဘယ္နည္း။
ကာမAာ႐ံု တို႔၌ ခံုမင္တပ္မက္၍ ေနေသာ တဏွာ၎၊ ၿမဲသည္ ဟု Aယူရွိ၍ သႆတဒိ႒ိ ႏွင့္
ယွU္ေသာ တဏွာ၎၊ မၿမဲ ဟု Aယူရွိ၍ Uေစၧဒဒိ႒ိ ႏွင့္ ယွU္ေသာ တဏွာ၎၊ ဤ တဏွာသေဘာ
သံုးပါးပင္လွ်င္တည္း။
(၆) ခ်စ္သား ရဟန္းတို႔ ဤ ဒုကၡခပ္သိမ္းတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ သေဘာႀကီး ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္
မွန္ကန္ေသာ Aရိယသစၥာ တရားသည္ ရွိ၏။ ထို တဏွာ ေလာဘ၏သာလွ်င္ Aၾကင္ Aႂကြင္းမ့ ဲ
ပယ္ေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ဆံုးမႈသည္၎၊ Aၾကင္ စြန္႔လႊတ္မႈသည္၎၊ Aၾကင္ ေ၀းစြာစြန္႔လႊတ္မႈသည္၎၊
Aၾကင္ ကၽြတ္လြတ္ထြက္ေျမာက္မႈသည္၎၊ Aၾကင္ မၿငိမကပ္မႈသည္၎ (ဤ နိဗၺာန္
သေဘာတရားႀကီးပင္လွ်င္တည္း။)
(၇) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ဤ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈ နိဗၺာန္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေၾကာင္း Aက်င့္ျမတ္ သေဘာႀကီး
ျဖစ္ေသာ မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ Aရိယ သစၥာတရားသည္ ရွိ၏။ Aရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၏
လက္ကိုင္ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ Aဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရား သည္ပင္လွ်င္တည္း။
(ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားဟူသည္) Aဘယ္နည္း။
ေကာင္းစြာ ျမင္ျခင္း။ ေကာင္းစြာ ႀကံျခင္း။
ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း။ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း။
ေကာင္းစြာ Aသက္ေမြးျခင္း။ ေကာင္းစြာ Aားထုတ္ျခင္း။
ေကာင္းစြာ ေAာက္ေမ့ျခင္း။ ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္း။
(ဤ မဂၢင္ရွစ္ပါး တရား Aက်င့္လမ္းႀကီးပင္လွ်င္တည္း)
(၈) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဤ ေတဘုမၼက ၀ဋ္တရားစုသည္ ဆင္းရဲစင္စစ္ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ Aရိယာ သစၥာႀကီး
တပါး ဟူ၍ ” ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရား မျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ
တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္
Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္
ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး
ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၉) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲစင္စစ္ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤAရိယသစၥာတရား ကို ပိုင္းပိုင္း ျခားျခား
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိAပ္သိထိုက္၏-ဟူ၍ ” ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၀) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲစင္စစ္ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤAရိယသစၥာတရား ကို ပိုင္းပိုင္း ျခားျခား
ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိျခင္းကိစၥ ၿပီးစီးေလၿပီ ”-ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၁) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဤ တပ္မက္သာယာေသာ တဏွာေလာဘသည္ ဆင္းရဲျခင္း ၏ Aေၾကာင္းရင္း
ျဖစ္ေသာ Aရိယာသစၥာႀကီး တပါး ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၂) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ ဆင္းရဲျခင္း ၏ Aေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ ဤ Aရိယ သစၥာတရားကို ႂကြင္းမ့Uဲ ႆုံ
Aလံုးစံု ပယ္သင့္ပယ္ထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၃) ခ်စ္သားရဟန္းတု႔ ိ “ ဆင္းရဲျခင္း ၏ Aေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေသာ ဤ Aရိယ သစၥာတရားကို ႂကြင္းမ့Uဲ ႆုံ
Aလံုးစံု ပယ္ျခင္းကိစၥ ၿပီးၿပီ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၄) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဤ နိဗၺာန္သည္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ
Aရိယသစၥာတပါး ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၅) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤAရိယ
သစၥာတရားကို ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳAပ္ ျပဳထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္
ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ
ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား
ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္
Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၆) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤAရိယ
သစၥာတရားကို ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းကိစၥ ၿပီးၿပီ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္
ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ
ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား
ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္
Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၇) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဤမဂၢင္ရွစ္ပါးတရားAစုသည္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္
နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း Aက်င့္ေကာင္းလမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ Aရိယ သစၥာႀကီးတပါး” ဟူ၍
ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္
ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္
Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၈) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
Aက်င့္ေကာင္းလမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ Aရိယသစၥာတရားကို ဘာ၀နာ Aလုပ္ျဖင့္ Aားထုတ္ႀကိဳးစား
ပြါးမ်ားAပ္ ပြါးမ်ားထိုက္၏ ” ဟူ၍ ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ်
မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌ ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ
ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍
လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္ Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၁၉) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ “ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ၿငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းရာ Aမွန္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
Aက်င့္ေကာင္း လမ္းမွန္ ျဖစ္ေသာ ဤ Aရိယ သစၥာတရားကို ပြါးမ်ားျခင္း ကိစၥ ၿပီးၿပီ” ဟူ၍
ငါဘုရားသည္ ေရွးဘုရားမျဖစ္မီ ကာလ၌ တရံတခါမွ် မၾကားစဘူးကုန္ေသာ တရားAေပါင္းတို႔၌
ျမင္ႏိုင္တံုဘိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ထိုးထြင္းဟုတ္မွန္ Aသိဉာဏ္သည္
ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ Aႏွံ႔Aျပား ျမင္Aားသန္စြာ ဉာဏ္ပညာသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
ထိုးထြင္းသိတတ္ ၀ိဇၨာဓာတ္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ေမာဟ ေမွာင္ႀကီး ဖ်က္ဆီးထြန္းေျပာင္
Aလင္းေရာင္သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။
(၂၀) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ Aၾကင္မွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားAား ေလးပါးကုန္ေသာ ဤ
မေဘာက္မျပန္ မွန္ကန္တံုလတ္ Aရိယ သစၥာျမတ္တို႔၌ ဤသို႔ ျပဆိုAပ္ၿပီးေသာAတိုင္း သစၥဉာဏ္
ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္Aားျဖင့္ စက္လည္ပံု သံုးပါးရွိေသာ သံုးပါး ေလးလီAားျဖင့္ Aျခင္းAရာ
တဆယ့္ႏွစ္ပါးရွိေသာ ဟုတ္မွန္ေသာAတိုင္း ပိုင္းျခားထင္ထင္ ဉာဏ္Aျမင္သည္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္
မျဖစ္ေပၚလာေသး။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ငါဘုရားသည္
နတ္ျပည္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ မာရ္ နတ္လႊမ္းၿခံဳ ၀သ၀တၱီဘံုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ့ဘံုႏွင့္တကြ
ျဖစ္ေသာ Aနႏၲ စၾကာ၀ဠာ ကမၻာ ေလာကဓာတ္တိုက္ေဘာင္Aတြင္း၌ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြ
ျဖစ္ေသာ နတ္လူႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားAလယ္၌ “Aတုမရွိေသာ ဘုရားျဖစ္ရန္ သဗၺညဳတ
ေ႐ႊဉာဏ္ကို ပိုင္ပိုင္ရရွိ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မူၿပီ” ဟူ၍ ၀န္ခံေတာ္ မမူေသး။
(၂၁) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ Aၾကင္Aခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားAား ေလးပါးကုန္ေသာ ဤ မေဘာက္မျပန္
မွန္ကန္တံုလတ္ Aရိယ သစၥာျမတ္တို႔၌ ဤသို႔ ျပဆိုAပ္ၿပီးေသာAတိုင္း သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္
ကတဉာဏ္Aားျဖင့္ စက္လည္ပံု သံုးပါးရွိေသာ သံုးပါး ေလးလီAားျဖင့္ Aျခင္းAရာ တဆယ့္ႏွစ္ပါး
ရွိေသာ ဟုတ္မွန္ေသာAတိုင္း ပိုင္းျခားထင္ထင္ ဉာဏ္Aျမင္သည္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္
ျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။ ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ထိုAခါ၌သာလွ်င္ ငါဘုရားသည္ နတ္ျပည္ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ
မာရ္နတ္ လႊမ္းၿခံဳ ၀သ၀တၱီဘံု ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာ့ဘံုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ Aနႏၲ စၾကာ၀ဠာကမၻာ
ေလာကဓာတ္တိုက္ေဘာင္Aတြင္း၌ ရဟန္းပုဏၰားႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နတ္လူ ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ
သတၱ၀ါမ်ားAလယ္၌ “Aတုမရွိေသာ ဘုရားျဖစ္ရန္ သဗၺညဳတ ေ႐ႊဉာဏ္ကို ပိုင္ပိုင္ရရွိ ထိုးထြင္း၍
သိေတာ္မူၿပီ” ဟူ၍ ၀န္ခံေတာ္ မူၿပီ။
(၂၂) ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ငါဘုရား၏ ဟုတ္တိုင္းAမွန္ Aျမင္သန္ေသာ ပစၥေ၀ကၡဏာ ဉာဏ္ေတာ္သည္
ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာၿပီ။ ငါဘုရား၏ Aရဟတၱဖိုလ္ ဉာဏ္ေတာ္သည္ မပ်က္မစီးႏိုင္ ခံ့ခိုင္
တည္တံ့ေလၿပီ။ ငါဘုရား၏ ဤ ဘ၀ Aျဖစ္သည္ Aဆံုးစြန္ေသာ Aျဖစ္ေပတည္း။ ယခု Aခါ၌ ဘ၀
Aသစ္ တဘန္ျဖစ္ဘို႔ Aေရးသည္ မရွိေတာ့ေခ်။ ဤသို႔ ဉာဏ္Aျမင္သည္ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚ၍လာၿပီ။
(၂၃) ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန သုတၱန္ကို ပဌမ လက္Uီး ႁမြက္က်ဴး
ေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏။ ေကာ႑ည Aမွဴး ငါးUီး AစုAေ၀းရွိ ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာေတာ္မူ Aပ္ေသာ တရားေတာ္ကို Aရိယသစၥဉာဏ္
ထက္သန္ ပြင့္လင္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ရွိၾကကုန္သည္ ျဖစ္၍ ႐ႊင္လန္းAားရ ႏွစ္သက္ၾကေလ
ကုန္သတည္း။
(၂၄) ဂါထာမဖက္ စုဏၰိယ သက္သက္ ျဖစ္ေသာ ဤ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱန သုတ္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာေတာ္
မူAပ္သည္ ရွိေသာ္ ရွည္ေသာ Aသက္ေတာ္ရွိေသာ Aရွင္ ေကာ႑ည မေထရ္Aား ကိေလသာ
ျမဴတို႔မွ စင္ျဖဴကင္းေ၀းေသာ ေမွာက္မွားဒိ႒ိ Aညစ္Aေၾကး မရိွေသာ ေသာတာပတိမၱ ဂ္ဉာဏ္ ဟု
ဆိုAပ္ေသာ တရားမ်က္လံုးသည္ ထင္ရွားစြာ ေပၚေပါက္ေလ၏။ “Aလံုးစံုေသာ
ေတဘုမၼက၀ဋ္ဒုကၡတရားစုသည္ ျဖစ္ေပၚျခင္းလွ်င္ Aေၾကာင္းရင္းရွိ၏။ ထိုAလံုးစံုေသာ
ေတဘုမၼက၀ဋ္ဒုကၡတရားစုသည္ မႂကြင္းမက်န္ Aမွန္ခ်ဳပ္ဆံုးျခင္း သေဘာရွိ၏။” (ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္သိ ဉာဏ္မ်က္စိသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၍လာ၏။)
(၂၅) ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာေတာ္မူ Aပ္ၿပီးသည္
ရွိေသာ္ကား ဘုမၼစိုးနတ္တို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္
ၾကေလကုန္၏။ “Aို နတ္မ်ားAေပါင္းတို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ
ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ Aနီး၌ သားသမင္Aေပါင္းတို႔ကို ေဘးမ့ေဲ ပး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ရေသ့ သူျမတ္
Aေပါင္းတို႔၏ ဆင္းသက္က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး Aတြင္း၌ Aတုမရွိေသာ ဤ
ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာေတာ္မူAပ္ေပၿပီ။ ဤ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ျမတ္ကို
ရဟန္းသည္၎ ပုဏၰားသည္၎ နတ္သည္၎ မာရ္ နတ္သည္၎ ျဗဟၼာသည္၎ Aနႏၲ စၾကာ၀ဠာ
ဤ ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္ တိုက္ေဘာင္ Aတြင္း၌ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၎ မဆီးတား
မကန္႔ကြက္ႏိုင္ေခ်” (ဤသို႔ တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။) ဘုမၼစိုးနတ္တို႔၏
ေႂကြးေၾကာ္သံကို ၾကားၾကကုန္သည္ရွိေသာ္ စာတုမဟာရာဇ္နတ္ Aမ်ားတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ
ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။
“….. ….. ….. ….. ….. ….. …… ….. ….. ….. ….. ….. ….. …..”
စါတု မဟာရာဇ္ နတ္Aမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
တာ၀တိ ံသာ နတ္Aမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ယာမာ နတ္Aမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
တုသိတာ နတ္Aမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
နိမၼာနရတိ နတ္Aမ်ားတု႔သိ ည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ပရ နိမၼိတ ၀သ၀တၱီ နတ္Aမ်ားတို႔သည္ ….. ….. ….. ….. “….. ….. ….. ….. …..”
ျဗဟၼာAေပါင္းတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးဆူညံ ဟစ္ေႂကြးသံကို တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။
“Aို နတ္ ျဗဟၼာမ်ား Aေပါင္းတို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီ
ေနျပည္ေတာ္ႀကီး၏ Aနီး၌ သားသမင္Aေပါင္းတို႔ကို ေဘးမ့ေဲ ပး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ရေသ့ သူျမတ္
Aေပါင္းတို႔၏ ဆင္းသက္က်ေရာက္ရာ ျဖစ္ေသာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာႀကီး Aတြင္း၌ Aတုမရွိေသာ ဤ
ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာေတာ္မူAပ္ေပၿပီ။ ဤ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ျမတ္ကို
ရဟန္းသည္၎ ပုဏၰားသည္၎ နတ္သည္၎ မာရ္ နတ္သည္၎ ျဗဟၼာသည္၎ Aနႏၲ စၾကာ၀ဠာ
ဤ ကမ ၻာ ေလာကဓာတ္ တိုက္ေဘာင္ Aတြင္း၌ တစံုတေယာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ၎ မဆီးတား
မကန္႔ကြက္ႏိုင္ေခ်” (ဤသို႔ တၿပိဳင္နက္ ေႂကြးေၾကာ္ၾကေလကုန္၏။) ဤသို႔လွ်င္ ထိုခဏAတြင္း၌
ထိုလယAတြင္း၌ ထိုမုဟုတ္Aတြင္း၌ Aကနိ႒ ျဗဟၼာ့ဘုံ တုငိ ္ေAာင္ ေက်ာ္ေစာေသာ Aသံသည္
Aဆင့္ဆင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ တက္ေလ၏။
(၂၆) ဤ စၾကာ၀ဠာ Aေပါင္း ေလာကဓာတ္ တိုက္တေသာင္းသည္လည္း ေAာက္သို႔နိမ့္လ်က္ တသိမ့္သိမ့္
တုန္လွဳပ္ေလ၏။ Aထက္သို႔ခုန္တက္၍ တသြက္သြက္ တုန္လွဳပ္ေလ၏။ ေAးယU္လႊဲသက့သဲ ို႔ ႏႊဲကာ
ႏႊဲကာ တုန္လွဳပ္ေလ၏။
(၂၇) နတ္Aေပါင္း ျဗဟၼာAေပါင္းတို႔၏ တန္ခိုးAလံုးစံုကို သိမ္းၿခံဳလႊမ္းမိုး၍ စၾက၀ဠာAေပါင္း ေလာကဓာတ္
တိုက္တေသာင္း၌ Aတိုင္းမသိ ႏွိဳင္းယွU္ဘြယ္မရွိေသာ ၾကီးက်ယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေရာင္လွ်ံထိန္ညီး
Aလင္းဓာတ္ႀကီးသည္ Aဆန္းတၾကယ္ Aံ့ၾသဘြယ္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
(၂၈) ထိုAခါ၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀မ္းေျမာက္ႁမြက္ၾကား ဤ Uဒါန္းေတာ္
Aမိန္႔စကားကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူေလ၏။ Aို လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါAေပါင္းတို႔ ငါ့
သားေတာ္ႀကီးျဖစ္ေသာ ေကာ႑ညသည္ Aသိဉာဏ္ Aလင္းေပါက္၍ ေသာတာပန္Aျဖစ္သို႔
ေရာက္ေလၿပီတကား။ (ဤသို႔ Uဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူေလ၏။) ဤ Uဒါန္းစကားေတာ္Aားျဖင့္
ရွည္ေသာAသက္ေတာ္ရွိေသာ Aရွင္ ေကာ႑ည မေထရ္ ျမတ္ႀကီးAား Aညာသိ ေကာ႑ည
ဟူ၍သာလွ်င္ ဤ Aမည္ထူးသည္ ျဖစ္ေလသတည္း။
(၂၉) ထို ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးေသာAခါ၌ ရွည္ေသာ Aသက္ေတာ္ရွိေသာ Aရွင္ Aညာသိ
ေကာ႑ညသည္ ကိုယ္တိုင္ ျမင္Aပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍၊ ကိုယ္တိုင္ ဆိုက္ေရာက္
Aပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍၊ ကိုယ္တိုင္ သိAပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍၊ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္
သက္၀င္Aပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသည္ျဖစ္၍၊ ယံုမွားျခင္း၏ တဘက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေAာင္
ကူးေျမာက္ၿပီးသည္ ျဖစ္၍၊ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ေတြးေတာယံုမွားျခင္းမွ လြတ္ကင္းသည္ျဖစ္၍၊
ေၾကာက္႐ံ႕ြ မႈကင္းလ်က္ ရဲရင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္Aတြင္း၌
သိျမင္ၿပီးေသာ ဉာဏ္ Aစြမ္းAားျဖင့္ သူတပါးတို႔Aား ယုံၾကည္Aားထားျခင္း မရိွေလေသာေၾကာင့ ္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဤသို႔ေသာ စကားကို ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏။
“Aရွင္ဘုရား - တပည့္ေတာ္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ Aထံေတာ္၌
ရဟန္းAျဖစ္ကို ရလိုပါသည္ဘုရား။ ပၪၨင္းAျဖစ္ကို ရလိုပါသည္ဘုရား။” ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထား
ေတာင္းပန္ေလ၏။
(၃၀) ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ “Aို ရဟန္း လာေလာ့ ငါဘုရားသည္ တရားေတာ္ျမတ္ကို
ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္ မူAပ္ၿပီ။ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲ၏ ကိစၥတံုး၍ Aဆံုးတိုင္ေAာင္ ျပဳျခင္းငွာ
ေကာင္းစြာ ျမတ္ေသာ မဂ္Aက်င့္ကို က်င့္ေလေလာ့” ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရွည္ေသာ
Aသက္ေတာ္ရွိေသာ ထို Aရွင္ ေကာ႑ညAား ထို Eဟိဘိကၡဳ - ပၪၨင္း Aျဖစ္သည္သာလွ်င္
ျဖစ္ေလသတည္း။
ဓမၼစကၠပၸ၀တၱန သုတ္သည္ ၿပီးၿပီ။
Dhammacakkappavattana-sutta
Homage to the exalted the worthy, the fully enlightened the Buddha supreme.
1. At one time, The Bhagava was dwelling in Benares, at the deer park, Isipatana. Then the Bhagava
addressed the group of five Bhikkhus.
2. Those two extremes, Bhikkhus, should not be followed by one who has given up the world. Which
two? A life given to attractive sense pleasures, low, vulgar of the average folk, ignoble,
unprofitable. And a life given to self-torment, which is suffering, ignoble and unprofitable.
3. Now, Bhikkhus, by avoiding both these extremes, there is a middle course, fully understood by the
Tathagata. Making for vision, Making for knowledge, which leads to tranquility, to higher
knowledge, to ENLIGHTENMENT, to Nibbana. And what Bhikkhus, is the middle course fully
understood by the Tathagata. Making for vision, Making for knowledge, which leads to tranquility,
to higher knowledge, to ENLIGHTENMENT, to Nibbana. It is, this Noble Eightfold Path itself.
Namely,
1. Right view,
2. Right thought,
3. Right speech,
4. Right bodily action,
5. Right livelihood,
6. Right endeavour,
7. Right mindfulness,
8. Right concentration.
This, Bhikkhus, is the middle course fully understood by the Tathagata. Making for vision, Making
for knowledge, which leads to tranquility, to higher knowledge, to ENLIGHTENMENT, to
Nibbana.
4. And this, Bhikkhus, is the Noble; Truth about suffering, Birth is suffering, Old age is suffering,
Illness is suffering, Death is suffering, Association with those we do not love is suffering,
Seperation from those we love is suffering, Not to get what one desires is suffering, In brief, the
five aggregates of clinging are suffering.
5. And this, Bhikkhus, is the Noble; Truth of the uprising of suffering It is that craving, which is
potent for rebirth, is accompanied by pleasure and lust, seeking satisfaction, now here, now there.
Namely,
The craving for sensual pleasures,
The craving for existence,
The craving for non-existence.
6. And this, Bhikkhus, is the Noble; Truth of the cessation of suffering. It is the utter fading away and
cessation of that very craving, The giving it up, The abandoning it, The release from it, The
detachment from it.
7. And this, Bhikkhus, is the Noble; Truth of the course leading to the cessation of suffering. It is the
Noble Eightfold Path. Namely,
1. Right view,
2. Right thought,
3. Right speech,
4. Right bodily action,
5. Right livelihood,
6. Right endeavour,
7. Right mindfulness,
8. Right concentration.
8. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF
SUFFERING.”
9. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, THE NOBLE TRUTH OF SUFFERING
MUST BE COMPLETELY KNOWN.”
10. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF
SUFFERING HAS BEEN COMPLETELY KNOWN.”
11. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE
UPRISING OF SUFFERING.”
12. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
UPRISING OF SUFFERING MUST BE GIVEN UP.”
13. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
UPRISING OF SUFFERING HAS BEEN GIVEN UP.”
14. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE
CESSATION OF SUFFERING.”
15. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
CESSATION OF SUFFERING MUST BE REALISED.”
16. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
CESSATION OF SUFFERING HAS BEEN REALISED.”
17. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, THIS IS THE NOBLE TRUTH OF THE
COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING.”
18. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING MUST BE DEVELOPED.”
19. Among things, Bhikkhus, not heard of before by me, Vision arose, Knowledge arose, Wisdom
arose, Special knowledge arose, Light arose, “THAT, WHICH IS THE NOBLE TRUTH OF THE
COURSE LEADING TO THE CESSATION OF SUFFERING HAS BEEN DEVELOPED.”
20. And so long, Bhikkhus, the Vision of Knowledge of these Four Noble Truths with the three
sections and twelve modes as they really are, was not well purified by me, So long was I, Bhikkhus,
could not admit that “I was a perfect Buddha who had attained the full supreme
ENLIGHTENMENT, in the midst of the world with its Devas, with its Maras, with its Brahmas,
with its Recluses and Brahmas, its creatures with Devas and Men.”
21. But when, Bhikkhus, the Vision of knowledge of these Four Noble Truths, with the three sections
and twelve modes, as they really are, was well purified by me. Then, Bhikkhus, I could admit that
“I was a perfect Buddha who had attained the full supreme ENLIGHTENMENT, in the midst of
the world with its Devas, with its Maras, with its Brahmas, with its Recluses and Brahmans, its
creatures with Devas and Men.”
22. Moreover, the Vision of knowledge arose to me, “Unshakable is freedom for me, this is the last
birth, now there is no rebirth.”
23. This is what the Bhagava had said, and the group of five Bhikkhus were delighted and rejoiced at
what the Bhagava had said.
24. Further-more, while this explanation was being uttered, Vision of the Dhamma, dustless, stainless
arose to the Venerable Kondanna. That, “Whatever has the nature of uprising all that has the nature
of cessation.”
25. And when the Bhagava had proclaimed the discourse on the turning of the Wheel of Dhamma, The
Earth Devas raised the shout. “The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava in
Benares at the deerpark, Isipatana cannot be contradicted by a recluse, or Brahman or Deva or by
Mara or by Brahma or by anyone in the world.” Having heard the shout of the Earth Devas, The
Devas of the Four Great Kings shouted together,
“….. ….. ….. ….. ….. ….. .”
Tavatimsa Devas ….. ….. “….. …..”.
Yama Devas ….. ….. ….. ….. “….. …..”.
Tusita Devas ….. ….. ….. “….. …..”.
Nimanarati Devas ….. ….. “….. …..”.
Paranimitavasavati Devas ….. “…..”.
Baramakarika Devas shouted together, “The supreme Dhamma wheel proclaimed by the Bhagava
in Benares at the deerpark, Isipatana, cannot be contradicted by a recluse, or Brahman or Deva or
by Mara or by Brahma or by anyone in the world.” Thus, in that moment, in that second, in that
instant the shout reached as far as the Brahma-world.
26. And the Ten Thousand-Fold World-system trembled, quaked and quaked again, shook violently to
and fro.
27. And an immeasurable and mighty radiance appeared in the world, surpassing the Devas own glory.
28. Then the Bhagava uttered this solemn utterance “Indeed, Kondanna has understood, Indeed,
Kondanna has understood.” Thus, it was that Annasi Kondanna became the name of Venerable
Annasi Kondanna.
29. Then, The Venerable Annasi Kondanna, Having seen Dhamma, Attained Dhamma, Known
Dhamma, Plunged into Dhamma, Having crossed over doubt, Having put away uncertaintity,
Having attained confidence, Without depending on others in the Teacher’s religion, spoke to the
Bhagava, “May I, Bhante, get to leave the world in the presence of the Bhagava, May I
get the ordination?”
30. And the Bhagava said, “Come, Bhikkhu, The Dhamma has been well expounded, Practice the holy
life rightly, For making an end of suffering.” So this came to be the ordination of the long lived
Venerable Kondanna.
REF;
http://aung-myay.blogspot.com/2009/03/blog-post_2949.html

maharsuriya